تلاشگران در گمراهی افراد جامعه، اولیا و دوستان با وفای شیطان هستند؛ کسانی که شیطان را در موارد تنهایی و عدم توانایی در اجرای نقشههایش کمک میکنند و به وسیله آنان بسیاری از گمراهیها انجام میگیرد.
دوستان شیطان كسانی هستند كه فتنه و فتنهانگیزی را دوست دارند، از خونریزی و كشتار خوششان میآید، دیگران را برای جنگ و دعوا با مسلمانان تحریك میكنند.
آنها تحت تأثیر وسوسههای شیاطین قرار میگیرند و به خاطر دوستی با آنان، با مۆمنان میجنگند: «وَإِنَّ الشَّیاطِینَ لَیوحُونَ إِلَى أَوْلِیآئِهِمْ لِیجَادِلُوكُمْ وَإِنْ أَطَعْتُمُوهُمْ إِنَّكُمْ لَمُشْرِكُونَ»؛ «و در خفا شیطانها به دوستان خود وسوسه مىكنند تا با شما ستیزه نمایند و اگر اطاعتشان كنید قطعاً شما هم مشركید».(1) قرآن برای این افراد ویژگیهایی را ذکر کرده است:
ترسو بودن
«إِنَّمَا ذَلِكُمُ الشَّیطَانُ یخَوِّفُ أَوْلِیاءهُ فَلاَ تَخَافُوهُمْ وَخَافُونِ إِن كُنتُم مُّۆْمِنِینَ»؛ «در واقع این شیطان است كه دوستانش را مى ترساند پس اگر مومنید از آنان مترسید و از من بترسید».(2)
نشانه دوستان شیطان، ترس و وحشت است؛ زیرا اولیاءالله اهل خوف و ترس نیستند: «أَلا إِنَّ أَوْلِیاء اللّهِ لاَ خَوْفٌ عَلَیهِمْ وَلاَ هُمْ یحْزَنُونَ»؛ «آگاه باشید كه بر دوستان خدا نه بیمى است و نه آنان اندوهگین مىشوند.»(3)
موضوعات مرتبط: تازه های متفرقه دینی ، ،
برچسبها: